آسرین یکی از دانش‌آموزان حادثه‌دیده شین‌آبادی می‌گوید: روزی که جلسه کارگروه پزشکی‌مان برگزار شد، به ما گفتند؛ هیچ وقت به حالت نرمال خودتان برنمی‌گردید و به طور کامل خوب نمی‌شوید. این جواب است که بعد از 6 سال به ما می‌دهند؟
سال گذشته زمانی که دانش‌آموزان شین‌آبادی به خبرگزاری ایلنا دعوت شدند و از دغدغه‌های درمانشان گفتند؛ امیدشان برای درمان و اعزام به خارج از کشور بیشتر بود. آنها تصور می‌کردند، روزی این انتقادها از نحوه درمان و تحمل درد و رنج‌هایشان نتیجه خواهد داد. آنها دل خوش کرده بودند به وعده‌هایی که از تو خالی بودنش خبری نداشتند، شاید تا همین چند روز گذشته پیش از اینکه آب پاکی را روی دستانشان بریزند، امید داشتند برای درمان به خارج از کشور می‌روند و تا حدی به چهره اولیه خودشان باز می‌گردند. شاید هرگز تصور نمی‌کردند، به صراحت بشنوند، دیگر مثل روز اولشان نخواهند شد. روز سه‌شنبه 29 خرداد ماه جلسه کارگروه بررسی اعزام به خارج دانش‌آموزان شین آبادی تشکیل شد که نتیجه آن ادامه روند درمان در ایران بود. با معاون اجرایی معاونت درمان وزارت بهداشت، وکیل دانش‌آموزان شین‌آبادی و آسرین یکی از دانش‌آموزان حادثه‌دیده در این باره گفت‌وگو کردیم و نظرات آنها را جویا شدیم:
برخی نواحی سوخته شده هیچ وقت به روز اولش باز نمی‌گردد
طیب قدیمی، معاون اجرایی معاونت درمان وزارت بهداشت در پاسخ به این سوال که آیا تجهیزات مورد نیاز برای درمان دانش‌آمزان شین‌آبادی در داخل کشور فراهم است؟ گفت: با توجه به این که رشته من جراحی ترمیم وسوختگی است، باید بگویم که سوختگی عوارضی را به جا می‌گذارد که نیاز به درمان دراز مدت دارد، یعنی مثل سرماخوردگی و آپاندیس نیست که با یک مرحله درمان، مشکل حل شود و از طرفی یک موضوع پیچیده و خاصی هم نیست که در کشور دیگری نیاز به درمان داشته باشد.
قدیمی با بیان اینکه اساتید مجربی برای درمان سوختگی در کشورمان داریم، توضیح داد: با توجه به اینکه در خاور میانه به خاطر شرایط منطقه سوختگی‌های زیادی اتفاق می‌افتد تجربه متخصصان سوختگی در این مناطق زیاد است. به خصوص ایران که در دوران دفاع مقدس با سوانحی که برای مصدومین پیش آمده و در ایران مداوا شدند، متخصصانی که تجربه درمان اینها را دارند از برجستگان دنیا هستند. پس در درجه اول عواض سوختگی زمان‌بر است و باید حتما یک تیم جراحی در مراحل متعدد بیمار را ارزیابی کند و بر اساس نیاز او را مورد مداخله جراحی و مداخلات غیرجراحی قرار دهد. در کشور ما این زمینه مهیاست و تا الان مداخلات جراحی مصدومان که 12 نفر هستند، بدون وقفه انجام شده است.
او با اشاره به تشکیل یک تیم مجرب پزشکی برای جراحی دانش‌آموزان شین آبادی گفت: یک تیم متشکل از اساتید سوختگی، ترمیمی، جراحی و جراح پلاستیک کشور که تجربه برجسته‌ای دارند، در هفته گذشته تک تک این 12 نفر که دچار سوختگی شده بودند را معاینه و روند درمانشان که تاکنون صورت گرفته را ارزیابی کردند. همچنین این که نیاز به درمان آنها از این به بعد به چه صورت خواهد بود نیز مورد بررسی قرار گرفت. همه نیازهای درمانی دانش‌آموزان در داخل کشور امکان پذیر است و این تیم هم از عهده کار بر می‌آیند، اما در یک مرحله امکان پذیر نخواهد بود.
امیدواریم تجهیزات در صورت نیاز مهیا شود
معاون اجرایی معاونت درمان وزارت بهداشت در خصوص تهیه تجهیزات مورد نیاز جراحی بیان کرد: این کار تجهیزات خیلی ویژه، خاص و پیشرفته‌ای نمی‌خواهد. اگر در جراحی بیماران نیاز به مداخلات جراحی یا مداخلات غیرجراحی مثل لیزر باشد، در داخل ایران شدنی است. البته با حمایتی که سازمان برنامه‌ریزی انجام خواهد داد، عملی می‌شود و وزارت بهداشت هم که تاکنون پای کار بوده و در آینده هم حتما حمایت خواهد کرد. امیدواریم تجهیزات در صورت نیاز مهیا شود، اما بیشتر بیماران هم مداخلات جراحی ترمیمی می‌خواهند. این جراحی‌ها چند مرحله دارند که پشت سر هم باید انجام شوند و در ایران شدنی است و نیاز به اعزام هیچ جای دیگر دنیا نیست.
قدیمی ادامه داد: در کنکره سوختگی که در اسفند ماه سال 96 به صورت بین‌المللی برگزار شد، چند نفر از اساتیدی که در اینجا مقالاتشان پذیرفته شده و به ایران دعوت شده بودند همه این دانش‌آموزان را معاینه کردند. تیم ما نیز هفته گذشته مجددا دانش آموزان را ارزیابی کردند، ما نتیجه ارزیابی اساتید دعوت شده به ایران و تیم خودمان را مقایسه کردیم و به این نتیجه رسیدیم که واقعا از لحاظ درمان‌های ترمیمی و جراحی با هم هیچ تفاوتی ندارند، بنابراین ادامه درمان در ایران شدنی است و امیدواریم بشود این را پیگیری کرد و درمانشان مستمر باشد.
او درباره نقش لیزر در جراحی دانش‌آموزان گفت: لیزر جزو مداخلاتی است که کمک به بهبود روند زخم سوختگی می‌کند، این در کشور برای همه کسانی که دچار عارضه سوختگی هستند، امکان پذیر است. با حمایت‌های وزارت بهداشت طراحی‌های صورت خواهد گرفت تا درمان، نوع درمان کمکی، مقدار در نظر گرفته شده درمان و... به دانش آموزان ارائه شود. همچنین اینکه چند جلسه و چه چیزهایی نیاز هست، اساس علمی دارد و تیم تشکیل شده توانایی این را دارد و نیازی به امکانات ویژهتر و خاصتری نیست.
قدیمی در پاسخ به این سوال که اگر به گفته شما نیازی به تجهیزات خاصی نیست، چرا رییس تیم جراحی دانش‌آموزان تهیه تجهیزات برای ادامه درمان در ایران را ضروری می‌داند؟ گفت: این چند سال، همه کارها انجام شده است، بیماری که سوختگی اطراف چشم، فک و دهان یا گردن داشته، اگر درمان نشود مثل همه سوختگی‌های دیگر می‌تواند محدودیت‌های حرکتی ایجاد کند. مثل اینکه دهان خوب باز نشود، دست خوب کار نکند یا حتی چشم خوب بسته نشود. در کل از نظر عملکردی آن مقداری که به لحاظ جراحی امکان پذیر است برایشان انجام شده است.
وقتی دو انگشت دچار سوختگی شدید شده، کسی نمی‌تواند معجزه کند
او درباره اینکه آیا در حال حاضر دانش آموزان مشکلی به لحاظ بینایی، عضلانی و حرکتی دارند؟ گفت: وقتی طی حادثه‌ای دو بند انگشت دست دچار سوختگی شدید شده است و دیگر قابل احیا نیست آن مشکل باقی می‌ماند در این جا کسی نمی‌تواند معجزه کند. وقتی از سه بند انگشت یکی از آنها از بین رفته است، نمی‌توان به وسیله جراحی کاری برای آن کرد البته با طراحی پروتز امکان پذیر است که تیم باید تشخیص دهد. در کل آن مقداری که به طور کامل سوخته قابل احیا نیست اما برای آن مقدار دیگر اگر مداخلات به درستی انجام نشود می‌تواند اختلالات حرکتی ایجاد کند. درمان بر اساس تجارب علمی مورد نیاز و تا جایی که امکانپذیر بوده انجام شده است. به هر حال تصمیم بر آن شد که به موقع و حسب نیاز بیماران معاینه و ویزیت شوند تا به الان هم هر وقت که دانش آموزان به بیمارستان حضرت فاطمه مراجعه کردند، خدمت رسانی شده است و قطعا همه تلاش می‌کنند که بهتر از این هم باشد.ضمن اینکه نماینده سازمان برنامه هم در آن جلسه بود و قول داد که تعامل و پیگیری کنند.
او در پاسخ به این سوال که آیا همه روند درمان وجراحی‌ها در بیمارستان حضرت فاطمه صورت می‌گیرد یا بیمارستان دیگر هم کمک می کند؟ گفت: بیمارستان دیگر هم می‌شود، اما در بیمارستان حضرت فاطمه قابل انجام است، چون آن اساتیدی که در تیم حضور دارند همه اساتید این بیمارستان هستند و هر کدامشان حداقل بیش از سی سال تجربه مداوای بیماران مصدوم و حادثه دیده به خصوص سوختگی را دارند.
قدیمی ادامه داد: همه این اساتید دانش آموزان را مورد معاینه قرار می‌دهند و آن نیازهای جراحی و ترمیمیشان را انجام می‌دهند و اگر غیر از جراحی هم کاری نیاز باشد وزارت بهداشت دریغ نخواهد کرد، مثل لیزر و پروتز انگشت این کارها امکان پذیر است و برایشان انجام خواهد شد، اما برخی نواحی سوخته شده به خاطر عوارض ایجاد شده، هیچ وقت به روز اولش باز نمی‌گردد.
او در پاسخ به این سوال که با توجه به تمایل دانش‌آموزان شین‌آبادی برای ادامه درمان در خارج از کشور آیا هیچ امکانی نبود تا آنها به کشور دیگری اعزام شوند تا روند درمانشان سریع‌تر انجام شود؟گفت: من و شما هم خواستههای زیادی داریم، اما اگر داخل کشور امکان پذیر باشد، باید در داخل انجام شود. وزیر آموزش و پرورش هم نظرش این است اگر در کشور امکان پذیر نباشد؛ از امکانات دیگر باید استفاده کرد، ولی تیمی که در نظر گرفتهایم یک تیم علمی با حضور اساتید این رشته است. من در آن جلسه به عنوان نماینده وزارتخانه و هم به عنوان جراح ترمیمی شرکت کردم، اما اساتیدی که در آن جا حضور داشتند سالهای سال است که تجربه دارند و طراحی درمان دانش‌آموزان را پیش‌بینی کردند و امیدوارم در کشور امکان پذیر باشد.
معاون اجرایی معاونت درمان وزارت بهداشت گفت: امیدواریم در کشورمان فرهنگ استفاده از منابع انرژی به حدی برسد، که مصدومان سوختگی در کشور به حداقل برسند. این فرهنگسازی تا حدی صورت گرفته است، ولی هنوز با نقطه ایده آل فاصله زیادی داریم و باید در همه نقاط کشور به مردم آموزش هایی در ارتباط با منابع انرژی داده شود تا قربانیان سوختگی به حداقل برسند. امیدواریم نهادهای فرهنگی و اجتماعی کمک کنند و از این طریق به کمک جراحان ترمیم سوختگی بیایند تا هر روز آمار سوختگی در کشور کاهش یابد.
عدم پایبندی دولت به تعهداتش در قبال اعزام دانش‌آموزان شین‌آبادی به خارج کشور
احمدی‌نیاز، وکیل دانش‌آموزان شین‌آبادی در واکنش به تصمیم نهایی کمیسیون مبنی بر ادامه درمان دانش‌آموزان شین‌آبادی و همچنین اظهارات معاون اجرایی معاونت وزارت بهداشت در خصوص اینکه همه تجهیزات برای عمل دانش‌آموزان در ایران مهیا است گفت: برای درمان یک سری تجهیزات لازم است که باید تهیه شود تا بچه‌ها درمان شوند، اما تجهیزاتی موجود نیست. متاسفانه چند عامل موجب پایمال شدن حقوق دختران شین‌آباد شده است که مهمترین آن خلف وعده‌های مسئولان، بوروکراسی اداری و عدم پایبندی مسئولان به تعهداتی است که در این زمینه داده‌اند.
او ادامه داد: زمانی که وزیر بهداشت قبل از نوروز با ما جلسه داشت اعلام کرد که کودکان برای درمان باید به خارج از کشور بروند. یکی از پزشکان بچه‌ها هم در حضور والدین آنها به خود اینجاب گفت، من چون مقام وزارتخانه هستم، نمی‌توانم این را اعلام کنم اما این بچه‌ها لاجرم بایستی برای درمان به خارج از کشور اعزام شوند. من هم آن روز در کمیسیون حضور پیدا کردم و بحث میان بنده و اعضای کمیسیون ایجاد شد، چرا که برخی از اعضای کمیسیون می‌گفتند، هزینه‌ای که در خارج از کشور برای بچه‌ها صرف می‌شود، در همین جا صرف شود.
فاقد تجهیزات کافی و لازم برای درمان بچه‌ها هستیم
احمدی نیاز اضافه کرد: به گفته برخی مسئولان، ایران فاقد تجهیزات کافی و لازم در این زمینه است و توان درمان بچه‌ها وجود ندارد. مسئولان کمیسیون و پزشکان حاضر در جلسه به خود بنده به عنوان وکیل بچه‌ها اعلام کردند که امکان دارد تا 15 سال دیگر روند درمان پیش برود و این یعنی مصیبت و تداوم درد و رنج برای آنها. لذا ما به جای اینکه بیاییم تجارب دولت‌های توسعه یافته مثل آمریکا و آلمان را در حوزه درمان این بچه‌ها داشته باشیم و برای کمک به روند و تسریع درمان آنها را به خارج اعزام کنیم، مانع اعزامشان می‌شویم.
او در خصوص وعده وزیر بهداشت برای اعزام دانش آموزان شین آباد به خارج از کشور توضیح داد: وزیر بهداشت قبل از نوروز اعلام کرد؛ اگر دولت پول نداشت، من خودم با هزینه شخصی‌ام بچه‌ها را به خارج اعزام می‌کنم. آقای قدیمی گفته‌اند، تجهیزات برای درمان بچه‌ها داریم در صورتی که فاقد این تجهیزات هستند، حتی رییس تیم جراحی دانش‌آموزان دکتر فاطمی هم به صراحت اعلام کرده بودند؛ ما فاقد این تجهیزات هستیم. در حال حاضر اگر بخواهند این تجهیزات را خریداری کنند، به نظر می‌آید؛ به خاطر تحریم‌ها امکان انتقال به داخل کشور سخت باشد. دود تمام این بوروکراسی اداری و خلف وعده‌ها و عدم پایبندی به ادعاها در چشم بچه‌ها می‌رود.
وکیل دانش‌آموزان شین‌آبادی ادامه داد: دخترهایی که الان اوج بلوغ، شادی و خنده‌شان است، دنبال درمان هستند. من به عنوان وکیل این کودکان به شدت معترض تصمیم کمیسیون هستم، ما اعتراض داریم و این را نقض تعهدات می‌دانیم و تصمیم کمیسیون خلاف واقع محسوب می‌شود.
وضعیت دانش‌آموزان شین‌آبادی مایه شرمساری است
او ادامه داد: این تصمیم حاصل بوروکراسی اداری، عدم تعهد به وعده‌ها، عدم مسئولیت‌پذیری است. دانش آموزان موش آزمایشگاهی نیستند و باید مسئولان اجازه دهند ما از تجارب کشورهای دیگر بهره‌مند باشیم. وضعیت بچه‌های شین آباد مایه شرمساری است.
هنوز نتیجه جلسه کارگروه، رسانه‌ای نشده بود که هفته گذشته دانش‌آموزان شین آباد در یک دیدار اتفاقی و کوتاه در باشگاه فرهنگیان با ناراحتی به خبرنگار ایلنا گفتند: فعلا هیچ نتیجه‌ای از جلسه را به ما اعلام نکرده‌اند و بعید می‌دانیم که ما را به خارج از کشور بفرستند.
در آن زمان دانش‌آموزان از این که به طور قطع قرار نیست به خارج از کشور بروند، هیچ اطلاعی نداشتند و ته مانده‌ای از امید در وجوشان بود، اما حالا بعد از شنیدن خبر قطعی عدم اعزام آنها به خارج از کشور به شدت ناراحت شده‌اند. دانش‌آموزی که گردنش به علت عفونت حاصل از جراحی‌ها پانسمان شده بود، گفت: زخم‌ها کماکان دچار عفونت می‌شوند و مشکلاتمان هنوز مرتفع نشده است، اما هنوز نمی‌دانیم نتیجه جلسه چیست و امیدواریم بتوانیم برای ادامه درمان به خارج از کشور برویم، خودمان دوست داریم برای درمان به آنجا برویم.
از روند درمان راضی نیستم/ ما را به خارج از کشور بفرستند
آسرین، یکی از دانش‌آموزان حادثه‌دیده شین‌آبادی در خصوص نتایج تصمیمات نهایی برای درمان آنها گفت: ما حدود 6 سال است که در بیمارستان حضرت فاطمه زهرا (س) عمل می‌شویم، ولی هیچ تغییر آنچنانی‌‌ای نکرده‌ایم. دلیلش هم این است که گرچه پزشکانمان خوب هستند، ولی امکانات ندارند. همچنین بیمارستانمان دولتی است و دستیاران ما را عمل می‌کنند. به طور کلی امکانات خوبی وجود ندارد و ما از درمانمان راضی نیستیم. روزی که جلسه کارگروه برگزار شد به ما گفتند هیچ وقت به حالت نرمال خودتان برنمی‌گردید و به طور کامل خوب نمی‌شوید. این جواب است که بعد از 6 سال به ما می‌دهند؟
آسرین گفت: هیچ امکاناتی ندارند، به طور مثال برای ما تی‌شو آورده‌اند که بعد از دو ماه کلا عفونی می‌شود و پوست را کاملا پاره می‌کند. ما اگر امکانات داشتیم الان وضعیت ما این نبود.
موش آزمایشگاهی شده‌ایم
دانش‌آموز شین‌آبادی با انتقاد از خلف وعده وزیر بهداشت گفت: یکی دو سال گذشته وزیر بهداشت و همه به ما قول دادند که برای ما تجهیزات بیاورند، ما هم به حرف آنها احترام گذاشتیم و صبر کردیم تا آنها امکانات را فراهم کنند و شاید در کشور خودمان درمان شویم، ولی هیچ امکاناتی نیاوردند. وقتی به دیدن وزیر بهداشت رفتیم او قول داد، ما را به خارج از کشور می‌برد ولی اینطور نشد و مسوولان به هیچ‌کدام از قول‌هایشان عمل نکردند.
آسرین با خطاب قرار دادن قائم مقام معاون اجرایی معاونت وزارت بهداشت گفت: اگر دختر دکتر قدیمی مثل ما هم بود، آیا او راضی می‌شد در ایران با این تجهیزات عمل شود. ما اصلا از امکانات، روند درمان و بیمارستان راضی نیستیم. روی هم رفته 360 مرتبه عمل شده‌ایم، ولی هیچ نتیجه خاصی نگرفته‌ایم. مثل موش آزمایشگاهی شده‌ایم.
او افزود: پدر و مادرم فقط خوب شدن مرا می‌خواهند و برایشان فرقی ندارد که در ایران باشد یا در خارج از کشور. هیچ کس نمی‌تواند ما را درک کند، ما 6 سال است که در عذاب هستیم. 6 سال است؛ از همه چیز محرومیم و نمی‌توانیم خوب وارد جامعه شویم و به چیزهایی که علاقه داریم برسیم. مثلا به ورزش‌هایی که علاقه داریم به خاطر دست‌هایمان نمی‌توانیم بازی کنیم.
آسرین با اعلام پیغام خود به وزیر بهداشت و مسئولان امر گفت: پیغام من به وزیر بهداشت و آقای قدیمی این است که روند درمان ما بهتر پیش برود و ما را به خارج از کشور بفرستند. نمی‌دانم چرا نمی‌فرستند دوست دارم دلیل اصلی آن را بدانم که چرا این کار را نمی‌کنند، حتما می‌خواهم این بار این سوال را از آنها بپرسم که چرا ما را به خارج نمی‌فرستند؟
